Szatnia - przestrzeń działania - Szatnia 02

Dominik
Stanisławski

Artysta wizualny, doktor sztuk pięknych. Absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie, gdzie pracuje jako asystent w Katedrze Interdyscyplinarnej. Studiował także filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Współpracuje z Fundacją Imago Mundi przy projektach „Lotny Dom Wydawniczy” oraz „Kolekcja Idei.” Członek Rady Programowej Fundacji Imago Mundi.

Tworzy w mediach: fotografii, wideo, instalacji, sztuki obiektu, zajmuje się działaniami performatywnymi oraz field recording, dokumentacją foto oraz filmowymi formami dokumentalnymi, a także scenografią wystawienniczą oraz teatralną.

W swojej praktyce artystycznej zajmuje się działaniami z pogranicza analogowych i cyfrowych mediów rejestrujących i przetwarzających obraz. Centralną osią jego poszukiwań jest kategoria wypadku (kraksy) w kontekście rozpędzonej postinternetowej rzeczywistości.

Ważniejsze: LOOK EAST w Galerii Hud Loft w Charkowie 2017; Transgresje w Dzyga art Gallery we Lwowie 2018; Konstelacje, Centrum Sztuki Współczesnej w Iwano-Frankowsku 2019, Gniazdo Galeria Art Supplement 2019, Triennale Małych Form Malarskich, Galeria Wozownia w Toruniu 2019. Realizuje wystawy indywidualne, między innymi Pełnia (2014), Mech i mgła (2015), Pejzaż (2016), Wzór (2019), Transfiguracja (2019), Poławiaczka pereł (2020).

fot. Alicja Kochanowicz

Z punktu widzenia obcego portiera

Sednem działania jest praca Arabica. Jest ona częścią cyklu realizacji wideo, dla którego inspiracją jest fenomenem grup rekonstrukcyjnych. Cykl rozbudowywany jest niezmiennie w oparciu o figurę Taliba, który w perspektywie atlantyckiej od dwóch dekad ucieleśnia współczesnego skrajnego obcego. Arabica rekonstruuje to ucieleśnienie – w rolę Taliba / Obcego wciela się autor realizacji.

„Z punktu widzenia obcego portiera” byłoby zatem próbą mapowania gatunkowej (kulturowej i rasowej) heterogeniczności rodzaju ludzkiego. Ale wzorzec obcego reprodukowany bywa na szereg sposobów i intensywności także w ramach lokalnych społeczności. Użyteczność obcego sprowadzałaby się do ustalania tożsamości danej grupy, gdzie rozumienie złożoności świata realizowane zostaje poprzez system rozpoznań i wykluczeń: swój – swój obcy – obcy obcy.

„Z punktu widzenia obcego portiera” jest lokowaniem figury skrajnego obcego w punkcie zero głównego budynku Wydziału Sztuki UMK, czyli w przestrzeni szatni oraz hallu. Tym samym jego symboliczna obecność (obcość) dyskretnie towarzyszy wszystkim wejściom / wyjściom członków społeczności Nicolaus Copernicus University.