Szymon
Zwoliński
Szymon Zwoliński - urodzony w 1981 roku w Toruniu. Po ukończeniu szkoły średniej wiele podróżował poszukując miejsca dla siebie. W latach 2005 - 2011 studiował na wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Od 2010 roku pracuje na macierzystej uczelni, która przemianowana została na Uniwersytet Artystyczny. Obecnie zajmuje stanowisko laboranta w V Pracownia Rzeźby i Otoczenia – Obrazowanie Przestrzenne, gdzie zajmuje się unikatowym laboratorium holograficznym. Realizuje prace artystyczne cechując się mieszaniną podejścia tradycyjnego i innowacyjnego, stale eksperymentuje z formą i technologią rzeźbiarską. Efekty jego zmagań artystycznych dają nieoczywiste efekty wizualne. W 2019 roku obronił realizację doktorską na Wydziale Rzeźby UA im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. Brał udział w wielu wystawach i akcjach rzeźbiarskich w kraju oraz poza jego granicami. Ponadto jest aktywny w obszarze edukacji artystycznej i czynnie wspiera wszelkie inicjatywy kulturalne organizowane przez Fundację Jak Malowana, którą współtworzy, wraz z gronem osób, które tak jak on zawodowo zajmują się sztuką i promocją kultury. Jest również zaangażowany w realizację Biennale Tkaniny Artystycznej w Poznaniu.
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
fot. Alicja Kochanowicz
JA
Wystawa prezentuje efekty artystycznych poszukiwań rzeźbiarza Szymona Zwolińskiego w materii holograficznej. Punktem wyjścia do prezentowanej w Szatni kameralnej ekspozycji artysty jest jego wielowymiarowy autoportret ujęty w dwóch konwencjach. Dzięki wybranej technice, czyli zastosowanej iluzji optycznej, rozwija on zagadnienie własnego wizerunku dając odbiorcy dodatkowy wglądu w obszar dla rzeźby trudno dostępny. To nietypowe ujęcie form trójwymiarowych w ramach pozornie płaskich kompozycji staje się niebanalnym sposobem na grę z widzem poprzez nadanie motywowi autoportretu - podejmowanemu w sztuce od wieków - różnorodności i wielowątkowości w interpretacji. Seria autoportretów odwołuje się do wewnętrznego niepokoju twórcy, do auto-obserwacji myśli i jego zgody na to, aby - mimo lęków - w jego przestrzeni wewnętrznej istniało miejsce na nowe pomysły kiełkujące na zgliszczach starych idei. Patrząc wprost przed siebie artysta dostrzega tylko niepewną ciemność. Jednak w jego wnętrzu wciąż tli się przysłowiowa iskierka nadziei, istnienia której nie chce on dostrzec w obawie samym sobą. Autor pyta widza o to, co ten widzi przed sobą, zostawiając mu miejsce na udzielenie odpowiedzi.
Koordynacja i realizacja wystawy:
Tomasz Wlaźlak, Maciej Kwietnicki
